Even voorstellen: Bea Tilanus
In De Limburger van 12 augustus 2017 stond een mooi artikel over mij (klik onderaan op de afbeeldingen voor vergrotingen). Het werd geschreven toen ik als transgender Het Grote Roze Boek voor de Katholieke Kerk aan de bisschop van Den Bosch aanbood.
Gelukkig is er een scheiding tussen kerk en staat. Maar met dezelfde gedrevenheid, en soms ook met dezelfde knipoog en humor, waarmee ik het boek schreef, probeer ik, wat ik zie als ‘mijn Christenplicht’, in mijn dagelijks leven waar te maken. En ja, daar hoort politiek ook bij.
Opkomen voor je naaste is opkomen voor jezelf, met elkaar vorm je één gemeenschap.
Dat kan op verschillende niveaus, op verschillende manieren. Door kunst en educatie; dat probeer ik als verhalenvertelster en als educatief medewerkster bij IVN Valkenburg te doen, liefde voor de schepping en respect voor de cultuur van je voorouders en je omgeving. Dat doe ik als medewerkster van Transgender Limburg en buddy van Buddyzorg Limburg, elkaar steunen en elkaar nabij zijn.
Soms doe ik dat een beetje anarchistisch, ‘ik ben lekker stout’, bij de opvang van illegalen. Omdat soms regels minder belangrijk zijn als menselijke en Goddelijke waarden. God heeft iedereen geschapen. Voor Hem/Haar bestaan geen illegalen alleen mensen die soms hulp nodig hebben.
Tegelijker tijd zijn regels zo belangrijk dat het de moeite waard is om op nationaal en Europees niveau bijvoorbeeld als Vice-voorzitster van Rainbow Rose op te komen voor goede regelgeving ter bescherming van de mensen. Op te garanderen dat iedereen zich geestelijk optimaal kan ontwikkelen. Dat is onze taak op aarde.
Natuurlijk kan één mens niet alles tegelijk. Mijn steentje dat ik met liefde bijdraag, bestaat vooral uit werk voor de LGBTI-gemeenschap. Dat staat het dichtst bij mij zelf. Dat komt het dichtst bij mijn hart. Het gezin mag dan wel de hoeksteen van de samenleving zijn, wat voor ’n gezin dan ook. Ik ben wat blij dat het bouwwerk ramen, deuren en zelf een schoorsteen bezit, anders wordt het een bedompte boel.